ஆன்மீக நாட்டம் உள்ளவர்களிலும் பலவகை ! ஆன்மிகம் வேறு, கடவுள் பக்தி வேறு என்று ஒரு அறிவு ஜீவி சொன்னால் அதையும் பிரசுரிக்கும் போலி ஆன்மீகப் பத்திரிகைகள் ! இவர்களது சிந்தனைகள் எல்லாம் வித்தியாசமாக இருப்பதாக நினைத்துக் கொண்டு பிதற்றுகிறார்கள். இதைப் படிப்பவர்களும் குழப்பத்திற்கு ஆளாகிறார்கள். எதிலும் வியாபாரம் தலை விரித்து ஆடுகிறது. ஆன்மார்த்தம் விலகிக் கொள்கிறது. பக்தி கேள்விக்குறியாகிவிடுகிறது. பக்தி இல்லாத ஆன்மிகம் வெறும் வேஷமே. " பக்தியால் யான் உன்னைப் பலகாலும் பற்றியே மா திருப்புகழ் பாடி" என்கிறார் அருணகிரிநாதர். " பத்தனாய்ப் பாடமாட்டேன் பரமனே, பரமயோகீ '' என்று உருகுகிறார் திருநாவுக்கரசர்.
பத்து நாட்களில் எத்தனை கோயில்கள் பார்த்தேன் என்று சொல்லிக் கொள்பவர்களும் உண்டு. மனம் ஒன்றிப் பார்த்திருப்பார்களா என்றால் சந்தேகமே. எண்ணிக்கைதான் இவர்களுக்கு முக்கியம். திருநெல்வேலியில் நெல்லையப்பர் கோயில் பார்த்தீர்களே, அங்கே தட்சிணாமூர்த்தி தனது கரங்களில் மானும் மழுவும் ஏந்தியபடி காட்சியளிப்பதைப் பார்த்தீர்களா என்று கேட்டால் , " அப்படியா , பார்க்கவில்லையே" என்றே பதில் வரும். அவர்களின் நினைவில் இருப்பதெல்லாம் கோவில் வீதிக் கடையில் திருநெல்வேலி அல்வா வாங்கியதுதான்!
இன்னும் சிலரோ, பிரதான மூர்த்திகளைப் பார்ப்பார்கள். போட்டோவும் எடுப்பதில் தீவிரமாக இருப்பார்கள். புராண வரலாறுகளில் அதிக அக்கறை காட்ட மாட்டார்கள். ஊர்ப் பெயர் எப்படி வந்தது என்று கேட்டுக் கூடத் தெரிந்துகொள்ள முனைய மாட்டார்கள். அந்த ஊரில் வசிப்பவர்களுக்கே அக்கறை இல்லாத போது வெளி ஊர்க் காரர்களைப் பற்றிக் கேட்பானேன்! கும்பகோணத்திற்குப் பக்கத்தில் வலங்கைமான் என்று ஒரு ஊர் இருக்கிறது. அதற்கு ஏன் அந்தப் பெயர் வந்தது என்று கேட்டுப் பாருங்கள். " யாருக்குத் தெரியும்? " என்று பதில் வருமே தவிர, "உங்களுக்குத் தெரிந்தால் சொல்லுங்களேன் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்கிறோம் " என்று ஆர்வம் காட்ட மாட்டார்கள். (வழக்கமாகத் தனது இடது கரத்தில் மான் ஏந்தியவராகக் காட்சி தரும் சோமாஸ்கந்தர், இந்த ஊர் ஆலயத்தில் வலக் கையில் மானை ஏந்தியதால் ஊரின் பெயரும் வலங்கைமான் ஆனது.)
ஒரு கடிகாரத்தில் சுற்றிவரும் முட்கள் போல நாமும் பகலையும் இரவையும் மாறி மாறி சுற்றி வருகிறோம். பொழுதுபோனால் பொழுது வரும் என்று சுற்றாமல் பன்னிரண்டாகப் பிரிக்கப்பட்ட மணி நேரத்தை பன்னிரண்டு ஜோதிர் லிங்கங்களாகப் பாவித்து அவற்றை வலம் வரவேண்டும். வினாடி முள்ளைப்போல் கிடுகிடுவென்று சுற்றிவந்து மனத்தில் எதுவும் நிலைக்காமல் போவதை விட, பெரியமுள் போலவாவது சற்று மெதுவாக வலம் வரும்போது பல்வேறு புரியாத புதிர்கள் விளங்க ஆரம்பிக்கின்றன. அடுத்த நிலையாகச் , சிறிய முள்ளின் வேகத்துக்கு வந்து, பரபரக்காமல் இறை ஆற்றலுக்குத் தலை வணங்கி ஒவ்வொரு ஜோதிர் லிங்கத்தையும் அனுபவிக்கிறோம். முள் சிறிதானாலும் கிடைக்கும் அனுபவம் பெரியது. கடிகாரம் என்றாவது ஒருநாள் நின்று விடும்போது, அச்சிறுமுள்ளும் அந்த நிலையிலேயே நின்று பேரின்பம் பெற்றுவிடுகிறது. கடிகாரம் மணியை மட்டுமா காட்டுகிறது? பெரிய தத்துவத்தை அல்லவா உள்ளடக்கிக் கொண்டு எதுவும் தெரியாதது போல மீண்டும் மீண்டும் வலம் வருகிறது !
No comments:
Post a Comment