உலகத்தில் பிறந்ததன் பயனை இரண்டு செயல்களால் அடையலாம் என்று பெரிய புராணம் கூறுகிறது. அதில் முதலாவது, சிவனடியார்களுக்கு அன்னம் பாலிப்பது; மற்றொன்று, சிவாலயங்களில் நடைபெறும் திருவிழாக்களைக் கண்ணாரக் காண்பது. முன்பெல்லாம் ஒரு சிவனடியாருக்காவது அன்னம் பாலித்துவிட்டுப்பிறகே உணவு உண்பது என்ற நியமத்தோடு பலர் வாழ்ந்து வந்தார்கள். வசதி உள்ளஆலயங்களும் தேசாந்திரிகளுக்கு மதிய உணவு அளித்து வந்தன. கர்நாடக மாநிலத்தில் இரு வேளையும்யாத்திரீகர்களுக்கு உணவு அளிக்கப் படுகிறது. ஆனால் தமிழகத்திலோ பெரும்பாலும் பெயரளவுக்கே மதிய உணவு கோயில்களில் வழங்கப்படுகிறது.சிவனடியாருக்கு அன்னம் பாலிப்பதைப் பிறவிப் பயனாக சொல்லும்போது, அச் சிவனடியார்கள் உழவாரத் தொண்டு செய்பவர்களாகவோ , புஷ்ப கைங்கர்யம் செய்பவர்களாகவோ , சன்னதியில் கீதம் பாடுபவர்களாகவோஆலயத் திருப்பணி செய்பவர்களாகவோ இருந்தால் இன்னும் சிறப்பு அல்லவா? இத்தகைய சிவத் தொண்டர்களுக்கு அன்னம் அளிப்பதோடு மட்டுமல்லாமல் முடிந்த எல்லா உதவிகளையும் செய்து தருவது நமது கடமை ஆகும்.
தர்ம சிந்தனை நாளுக்கு நாள் குறைந்து சுய நலம் மேலோங்குவதால் கலியின்
கிராம மக்கள் ஒன்றை யோசிக்க வேண்டும். அறநிலையத் துறையோ உள்ளூர்
கோயில்கள் புறக்கணிக்கப் படுவதைக் கண்டும் காணாததுபோல் இருக்கும் இக்காலத்தில் , மனம் பதைபதைத்துத் தொண்டாற்றுபவருக்கு நம்மால் இயன்ற உதவியை செய்ய வேண்டும். இதைக் கருத்தில் கொண்டு, திருவாதிரையான் திருவருட் சபை , மாதம் தோறும் ரூ ஐநூறு , உழவாரத் தொண்டுக்காக அளிக்க முன்வந்துள்ளது. இத் தொகை , மதிய உணவுக்குப் பயன்படும் வகையில் அமையும். இனியாவது, ஆலையங்களில் உழைத்தவர்களுக்கு உணவு இல்லை என்ற நிலை ஏற்படாதிருக்க, ஸ்ரீ ஒதனவநேச்வரரையும் ஸ்ரீ அன்னபூரணி அம்பிகையையும் பிரார்த்திக்கிறோம்.
